Gemma natalis Septembris
Sapphirus, gemma natalis Septembris, cognatus est rubini, gemmae natalis Iulii. Ambae formae sunt corundi mineralis, forma crystallina oxidi aluminii. Sed corundum rubrum rubinum est. Omnes autem aliae formae corundi qualitatis gemmae sapphiri sunt.
Omne corundum, sapphirum inclusum, duritiam novem in scala Mohs habet. Re vera, sapphiri secundi in duritia post adamantes sunt.
Sapphiri plerumque caerulei lapides apparent. Variant a caeruleo pallido ad indicum profundum. Umbra exacta pendet a quantitate titanii et ferri in structura crystallina. Obiter, umbra caerulei pretiosissima est caeruleus cyaneus mediocriter profundus. Attamen, sapphiri etiam in aliis coloribus et tincturis naturalibus inveniuntur – incoloribus, griseis, flavis, pallide roseis, aurantiacis, viridibus, violaceis et fuscis – quae "sapphiri ornati" appellantur. Genera impuritatum intra crystallum varios colores gemmarum efficiunt. Exempli gratia, sapphiri flavi colorem suum a ferro ferrico accipiunt, gemmae autem incolores nullas sordes habent.
Fons sapphirorum
Maxime, fons maximus sapphirorum toto orbe terrarum est Australia, praesertim Nova Cambria Australis et Terra Reginae. Inveniuntur in depositis alluvialibus basaltis detriti. Sapphiri Australiani typice sunt lapides caerulei aspectu obscuro et atramento. Contra, Kashmir, in India, olim fons notus lapidum caeruleorum cyanei erat. Et in Civitatibus Foederatis Americae, fons magnus est Yogo Gulch Fodina in Montana. Plerumque lapides parvos ad usum industrialem producit.
Traditio sapphirina de lapide natali Septembri
Vocabulum "sapphirus" originem suam in linguis antiquis trahit: a Latino "sapphirus" (caeruleum significans) et a Graeco vocabulo "sappheiros" pro insula Sappherina in Mari Arabico. Inde fons sapphiri temporibus Graecis antiquis erat, vicissim ab Arabico "safir". Veteres Persae sapphirum "Lapidem Caelestem" vocabant. Gemma erat Apollinis, dei Graeci prophetiae. Cultores qui eius fanum Delphis visitabant ut eius auxilium peterent, sapphiros gerebant. Veteres Etrusci sapphiris iam ab saeculo septimo a.C.n. utebantur.
Praeterquam quod lapis natalis Septembris erat, sapphirus puritatem animae significabat. Ante et per Medium Aevum, sacerdotes eum gerebant ut protectionem contra cogitationes impuras et illecebras carnis. Reges Europae mediaevales hos lapides pro anulis et fibulis aestimabant, credentes eos a damno et invidia defendere. Bellatores uxoribus suis iuvenibus monilia sapphirina donabant ut fideles manerent. Vulgaris opinio erat colorem lapidis obscuraturum esse si ab adultero vel adultera, vel ab indigno gestaretur.
Quidam credebant sapphiros homines a serpentibus defendere. Homines credebant, reptilia venenata et araneas in ampulla lapidem continente collocatis, animalia statim moritura esse. Galli saeculi XIII credebant sapphirum stultitiam in sapientiam, et irritabilitatem in animum bonum transformare.
Unus e sapphiris celeberrimis in Corona Imperiali, quam Victoria regina anno MDCCCXXXVIII gerebat, posita est. Inter Gemmas Coronae Britannicae in Turri Londiniensi residet. Re vera, haec gemma olim ad Eduardum Confessorem pertinuit. Gemmam in anulo tempore coronationis suae anno MDXLII gestavit, et ideo Sapphirum Sancti Edwardi appellavit.
Societas nostra in materiis sapphirinis variis coloribus praebendis perita est; si opus est, etiam producta cum delineationibus tibi aptare possumus. Si opus est, quaeso contactum fac.
eric@xkh-semitech.com+86 158 0194 2596
doris@xkh-semitech.com+86 187 0175 6522
Tempus publicationis: Kal. Nov. anni MMXXIII